Ronda Rousey, de naam die ooit rillingen over de ruggengraat deed lopen en gejuich over de hele wereld deed ontbranden, klaagt nu over haar vertolking in de media. De voormalige MMA-koningin, wiens dominantie de sport zelf oversteeg, voelt zich verbannen door de gemeenschap die ze ooit boeide.

In een recent podcast-optreden loste Rousey de MMA-media en gaf hen de schuld van haar huidige negatieve reputatie. Ze wees op een verhaal dat was gebaseerd op harde kritiek - 'fraude', 'hype' en een reeks achterbakse beschuldigingen - na haar nederlagen tegen Holly Holm en Amanda Nunes. Deze uitbeelding, beweert ze, overschaduwt haar prestaties en schetst een oneerlijk beeld van haar karakter.

Rousey's vertrek uit de UFC viel samen met een periode van zelfontdekking. Haar uitstapjes naar de WWE boden een nieuw platform, maar volgens haar slaagde het er niet in om de toon van de media te veranderen. Ze voelt zich niet welkom bij UFC-evenementen en vreest een mogelijke vijandige ontvangst van fans.

Haar onlangs gepubliceerde memoires, 'Our Fight', zijn bedoeld om licht te werpen op haar motivaties. Naast de glitter en glamour onthult Rousey een carrière die wordt ontsierd door hersenschuddingen, voornamelijk opgelopen tijdens haar judodagen. De angst om haar positie in zowel de UFC als de WWE in gevaar te brengen, beweert ze, dwong haar om deze geschiedenis verborgen te houden.

Ook de controverse gaat het boek niet uit de weg. Rousey bekritiseert naar verluidt voormalig WWE-CEO Vince McMahon, wiens leiderschapsstijl zou hebben bijgedragen aan zijn recente ontslag.

Rapporten suggereren ook dat de reacties van het publiek tijdens haar WWE-runs een stempel hebben gedrukt. Ondanks kampioenschapsoverwinningen worstelde Rousey naar verluidt met negativiteit en nam hij de ontvangst van fans ter harte.

Het verhaal van Ronda Rousey is een waarschuwend verhaal over de vluchtige aard van roem en de complexiteit van het beheren van het publieke imago. Hoewel haar vechtlust in de geschiedenis gegrift blijft, benadrukt haar ervaring de harde realiteit die kan volgen op een val uit de gratie, vooral wanneer deze wordt versterkt door de meedogenloze lens van de media.