Van de vloeiende bewegingen van Tai Chi en de stoten en trappen van Karate, tot de technische grondgevechten van het Brazilian Jiu-Jitsu, elke discipline biedt unieke technieken en filosofieën. Het beoefenen van Martial Arts bevordert niet alleen fysieke kracht en behendigheid, maar ook je zelfvertrouwen en innerlijke rust. Al deze verschillende disciplines zijn verbonden aan een rijke culturele traditie, ieder met een eigen cultuur, taal en codes. Binnen de krijgskunsten is een onderscheid te maken tussen de beweeglijkheid van een dans, die als expressie en innerlijke beoefening wordt beschouwd, tot de hardere aanvals en verdedigingssporten en de vormen die zich daartussen bevinden. Hier zijn enkele van de bekendste vormen van martial arts, onderverdeeld in zeven verschillende categorieën.

Striking Martial Arts (Sla- en/of traptechnieken)

Boksen 

Het moderne boksen ontstond uit regels die in de 18e en 19e eeuw door de Engelse aristocratie werden ingevoerd, zoals de London Prize Ring Rules en de Marquess of Queensberry Rules. Deze regels brachten respect en orde in de sport, waardoor boksen zich ontwikkelde van straatvechten tot een gerespecteerde en gereguleerde sportactiviteit. Het wordt daarom ook wel de 'gentlemen' sport genoemd. Want ondanks zijn fysieke aard, is de sport gebaseerd op eer en respect. Boksen richt zich op het gebruiken van de vuisten om de tegenstander te raken, met technieken zoals stoten, ontwijken, en verdedigen. Afhankelijk van je gewichtsklasse krijg je het juiste gewicht handschoenen aangewezen. Bij boksen gebruik je stoottechnieken zoals jab, cross, hook, uppercut; verdedigingstechnieken zoals blokkeren, ontwijken, en voetenwerk. In tegenstelling tot kickboksen, mag er dus alleen gebruik worden gemaakt van de vuisten! Conditie is een enorm belangrijk aspect bij het boksen, evenals de beweeglijkheid van het lichaam. Er zijn verschillende stijlen in het boksen, maar de basis is universeel. De wedstrijdboksers worden in verschillende gewichtsklassen ingedeeld. Winnaars worden gekozen door een jury op basis van punten, technische knock-out (TKO) of knock-out (KO). Boksen wordt wereldwijd door miljoenen mensen (recreatief) beoefend en is een prachtige vechtkunst om meer zelfvertrouwen, conditie en kracht te ontwikkelen. 

Karate 

Het woord "karate" betekent letterlijk "lege hand" (waarbij "kara" "leeg" en "te" "hand" betekent), wat aangeeft dat deze vechtkunst gericht is op technieken zonder wapens. Deze Japanse vechtkunst omvat diverse technieken zoals rechte stoten, zijwaartse trappen en draaiende trappen. Daarnaast kun je een Kata maken en leren beheersen. Dit zijn voorgeschreven reeksen bewegingen en technieken die solo worden uitgevoerd om de technieken te oefenen en de traditionele vormen te behouden. Een Kumite verwijst naar sparren met een tegenstander, variërend van gecontroleerde oefeningen tot volledige contact gevechten. Ondanks dat je in Karate veel aanvalstechnieken leert, wordt Karate vaak beoefend als een methode van zelfverdediging, waarbij de nadruk ligt op het afweren van aanvallen en het snel neutraliseren van een tegenstander. Vanuit het Japanse judo werd in karate het trainingspak en het bandensysteem ter graduatie overgenomen. Karate heeft een rijke historie en wordt wereldwijd door miljoenen mensen beoefend. 

Taekwondo 

Is een vechtkunst die in Korea is ontstaan en bekend is om zijn hoge trappen en krachtige kick technieken. Letterlijk vertaald betekent 'tae' voet, 'kwon' vuist en 'do' de kunst van of de weg. Vrij vertaald betekent taekwondo: de weg van de voet en de vuist. Taekwondo is van origine een ongewapende vechtkunst en heeft de nadruk op zelfverdediging. Taekwondo benadrukt snelle en precieze bewegingen met veel aandacht voor techniek en timing. De technieken combineren kracht en flexibiliteit voor optimale effectiviteit. Het omvat formele routines, genaamd poomsae, die worden uitgevoerd om technieken en vormen te oefenen. Sparren varieert van gecontroleerde oefeningen tot vol contact wedstrijden, waarbij punten worden gescoord door middel van gecontroleerde technieken. Voor de gedisciplineerde taekwondo beoefenaar is het meer dan zomaar een vechtsport. De sportbeoefening kan een positieve bijdrage leveren om het denken, zelf discipline en zelfvertrouwen te ontwikkelen. 

Thai Boksen (Muay Thai) 

Deze vechtkunst is ontstaan in Thailand en wordt daar al eeuwenlang beoefend. De vechtkunst maakt gebruik van vuisten, ellebogen, knieën, en schenen. Een groot verschil bij het normale boksen is, dat vechters gescheiden worden bij het clinchen (omarmen en vasthouden van je tegenstander), in thaiboksen mogen ze doorgaan en knieën en ellebogen gebruiken en tegenstanders op de grond werpen. Een ander verschil met boksen is dat je bij het boksen alleen iemand KO of TKO mag slaan met de vuisten, terwijl bij Muay Thai ook is toegestaan om de benen, knieën en ellebogen te gebruiken. Thaiboksen omvat naast gevechtstechnieken ook traditionele gebruiken zoals de rituele groet, de wai kru ram muay, ter ere van de leraar, Boeddha en de Boeddhistische broederschap. Thaise boksers gebruiken vaak amuletten en tatoeages. Als je Thailand bezoekt, zal het je ook opvallen dat in bijna iedere stad of dorp wel een Muay Thai school te vinden is. De sport is namelijk immens populair in Thailand en verweven met het Thaise culturele erfgoed. De vechtkunst heeft de nadruk op eerbied, respect en een geweldloos karakter. 

Kickboksen 

Kickboksen is een relatief nieuwe vorm van vechtsport die elementen van boksen en trappen combineert, met technieken uit zowel westers boksen als karate als Muay Thai. Het ontstond in Japan en de Verenigde Staten in de jaren 1960 en 1970. In Japan ontwikkelde karateka Tatsuo Yamada kickboksen door Muay Thai-technieken met karate te combineren. In de VS werd het populair door vechtsporters die oosterse vechtsporten met westerse boks- en full-contact vechtstijlen wilden samenbrengen. Beide stijlen hebben bijgedragen aan de wereldwijde verspreiding en populariteit van kickboksen als sport en vechtkunst. Kickboksen kent verschillende gewichtsklassen, en wedstrijden kunnen worden gewonnen op knock-out of door punten. Er zijn duizenden vechtsport scholen waar een recreant kickboksen kan beoefenen. De vechtsport wordt ook steeds populairder onder jongeren, omdat zij door het kickboksen beter leren omgaan met agressie en het een ideale manier is om aan zowel fysieke als mentale kracht te werken. 

Kung Fu 

Kung Fu, ook wel bekend als Gongfu, omvat een breed scala aan stijlen en technieken. Het vindt zijn oorsprong in de prehistorie van China, waar mensen zich moesten verdedigen tegen andere stammen en wilde dieren. Het leger is daarna van grote invloed geweest op de verdere ontwikkeling van Kun Fu. Vandaar ook het beoefenen van militaire wapens zoals Kwandoa, breedzwaard. Maar ook monniken hebben de vechtsport ‘eigen’ gemaakt en de oefeningen verinnerlijkt. Een van de betekenissen van het woord "Kung Fu" betekent "vaardigheid door hard werken" en verwijst naar elke discipline of vaardigheid die door intensieve oefening en toewijding is verkregen. Bij het grotere publiek kreeg Kung Fu als gevechtskunst meer naamsbekendheid door populaire westerse films en series. Wel geven deze films vaak een te eenzijdig of zelfs verkeerd beeld van deze complexe vechtkunsten. Er zijn namelijk meer dan honderd verschillende soorten stijlen. Ieder zijn eigen unieke kenmerken en wordt vaak geassocieerd met specifieke regio’s of kloosters in China. Veel Kung Fu-stijlen delen wel dezelfde basisprincipes zoals houding, balans, ademhalingstechnieken, en de coördinatie van bewegingen. Bewegingen zoals stoten, trappen, blokken en standen zijn vaak vergelijkbaar, hoewel ze in verschillende stijlen op unieke manieren worden uitgevoerd. 

Grappling Martial Arts (grond- en greeptechnieken) 

Brazilian Jiu-Jitsu (BJJ)

Brazilian Jiu-Jitsu (BJJ) is een vechtsport- en zelfverdediging systeem dat zich richt op grondgevechten en grappling-technieken. Afgeleid van Japanse jiu-jitsu en Judo, werd BJJ verder ontwikkeld in Brazilië door de Gracie-familie. Het draait om het beheersen van de tegenstander op de grond met technieken zoals klemmen, worpen, grepen, en verwurgingen. Een belangrijk principe is het gebruik van techniek en hefboomwerking om kracht te overwinnen, waardoor kleinere en zwakkere beoefenaars grotere en sterkere tegenstanders kunnen verslaan. BJJ legt de nadruk op grappling en verschilt van andere vechtsporten door minder focus op stoten en trappen. Wedstrijden worden gehouden in zowel gi (traditionele kimono) als no-gi (zonder kimono) competities, en beoefenaars verdienen rangen door gekleurde banden. Het graduatiesysteem in BJJ is uniek en beoordeelt voortgang door de leraar op basis van prestaties en competitie en heeft een grote invloed gehad op Mixed Martial Arts (MMA). Naast fysieke training bevordert BJJ discipline, respect, en gemeenschap. Het principe van "zacht wint van hard" maakt de sport toegankelijk voor iedereen, waarbij sparren en herhaling van oefeningen centraal staan. BJJ is wereldwijd een van de meest populaire en invloedrijke vechtsporten geworden, met miljoenen beoefenaars in zowel recreatieve als competitieve circuits.

Judo 

"Judo" betekent letterlijk "de zachte weg" in het Japans, waarbij "ju" "zacht" en "do" "weg" betekent. Dit weerspiegelt het gebruik van techniek en hefboomwerking in plaats van brute kracht. Judo is een Japanse vechtkunst die zich richt op werpen en grondtechnieken, ontwikkeld door Jigoro Kano in de 19e eeuw. Net als onder andere Karate en Aikido, wordt Judo ook onder de Japanse term Budo gebruikt. Budo is een samenstelling van twee karakters uit het kanji: 武 (bu), dat oorlog, krijger, gevecht of vechter betekent en 道 (do), dat pad of weg betekent. Het verwijst naar de verschillende vechtsporten en krijgskunsten die een filosofische en spirituele component hebben, gericht op ontwikkeling van het individu en discipline.

Judo maakt gebruik van verschillende technieken. Zo staat het bekend om de worpen (Nage-waza). Dit zijn technieken om de tegenstander naar de grond te brengen. Eenmaal op de grond, zijn er verschillende grondtechnieken (Ne-waza). Dit zijn controle- en overgavechnieken zoals houdgrepen en verwurgingen. Judo is een zelfverdedigingsport en staat bekend om de kracht van de tegenstander te gebruiken in een gevecht. Judo wordt ook op wedstrijdniveau gehouden. Hierbij kunnen punten worden gescoord door effectieve worpen of overgaven. Voorbeeld hiervan is een ippon, de hoogste score die een judoka kan behalen. Het betekent dat de judoka een techniek heeft uitgevoerd die aan alle criteria voor een perfecte worp of houdgreep voldoet, wat resulteert in een onmiddellijke overwinning. Het niveau van een judoka wordt bepaald door het bekende bandensysteem: Beoefenaars dragen gekleurde banden, van wit tot zwart, met verschillende niveaus binnen de zwarte band. Judo wordt wereldwijd beoefend en voor veel kinderen is het een van de eerste vechtkunsten waarmee ze in aanraking komen. Judo bevordert namelijk niet alleen fysieke vaardigheden maar ook discipline, respect en zelfverbetering. 

Worstelen 

Worstelen wordt beschouwd als de oudste vechtsport ter wereld. Grotschilderingen in Lascaux, Frankrijk, die ongeveer 15.000 jaar oud zijn, tonen al worstelaars. Vergelijkbare afbeeldingen zijn gevonden in grotten wereldwijd, van Mongolië rond 7000 v.Chr. en Libië rond 6000 v.Chr., tot in prehistorische grotten in Japan. In het worstelen zijn er grofweg twee stijlen te onderscheiden: Grieks-Romeins en vrije stijl. Bij de Grieks-Romeinse stijl zijn alleen grepen van het hoofd tot de heupen toegestaan, dus armen, romp en hoofd. Bij de vrije stijl zijn er geen beperkingen op de aanvalszones, en mogen grepen van het hoofd tot de benen en voeten worden gebruikt. Vrouwen beoefenen uitsluitend de vrije stijl. In tegenstelling tot veel andere gevechtssporten, zijn technieken die pijn of letsel veroorzaken bij het worstelen verboden. Sinds 1896 is Grieks-Romeins worstelen een Olympische sport, gevolgd door de vrije stijl in 1904. Damesworstelen werd toegevoegd aan het Olympisch programma in 2004. Er is vaak verwarring tussen worstelen en "pro wrestling" of catch. Terwijl worstelen een competitieve sport is, richt catch zich sterk op entertainment, waarbij de uitkomst en soms het verloop van de wedstrijden vaak vooraf worden bepaald. Bij het worstelen wat we hier beschrijven, kun je winnen door de tegenstander te vloeren, waarbij beide schouders tegen de mat worden gedrukt. Je kunt ook winnen door technisch overwicht, bijvoorbeeld bij Grieks-Romeins worstelen met een verschil van 8 punten of meer, of bij vrije stijl met een verschil van 10 punten of meer, of door het uitvoeren van een vijfpuntsgreep of twee driepuntsgrepen in één periode. Als de reglementaire tijd is verstreken, wint degene met de meeste punten. Winnen kan ook door opgave of uitsluiting van de tegenstander. Worstelen wordt beoefend als een sport, een vechtkunst en een vorm van training. Het is ook een onderdeel van veel mixed martial arts (MMA) disciplines. 

Sambo 

Sambo is een van origine Russische vechtsport en zelfverdediging systeem dat in de vroege 20e eeuw is ontwikkeld. Het combineert traditionele Russische worsteltechnieken, judo en andere vechttechnieken. De naam Sambo, wat een afkorting is van de Russiche zin "samozashchita bez oruzhiya" (zelfverdediging zonder wapens), benadrukt zowel grappling als werptechnieken. Er zijn twee hoofdvormen van Sambo te onderscheiden, namelijk Sport-Sambo, welke in competitievorm wordt uitgevoerd met technieken voor werpen, vasthouden en grondgevechten, vergelijkbaar met judo en worstelen. Groot verschil met judo is dat er geen bandensysteem is. Een Sambo-sportpartij duurt vijf minuten (vier minuten voor jeugd). Beide samboka's starten staand en proberen de ander te vloeren met een perfecte worp of een greep die leidt tot opgave. De partij eindigt eerder als een vechter een voorsprong van acht punten behaalt. Punten worden behaald door de tegenstander op de rug (4 punten), zij (2 punten), of buik/billen (1 punt) te gooien. Bij een gelijkspel wint de laatste scoorder of degene met de minste strafpunten. Strafpunten worden gegeven voor passiviteit. Naast de Sport-Sambo, is er de Combat-Sambo. Dit is een praktische variant die stoten en trappen omvat en is gericht op zelfverdediging en militaire training. Deze variant werd in de jaren dertig van de 20e eeuw ontwikkeld als de exclusieve methode voor de Spetsnaz en de KGB. Later evolueerde het tot een wedstrijdsport. Vijfvoudig wereldkampioen sambo Fedor Emelianenko en tweevoudig wereldkampioen Khabib Nurmagomedov presteren ook uitstekend in MMA. 

Luta Livre 

Luta Livre is een vechtsport afkomstig uit Brazilië, wat letterlijk "Freestyle Fighting" betekent. De sport werd in 1927 opgericht door Euclydes "Tatu" Hatem, een voormalige catch wrestler. Luta Livre draait om grappling-technieken waarmee je een tegenstander laat opgeven door klemmen en wurgingen. De sport benadrukt vaardigheid en techniek boven kracht en wordt beoefend zonder een vast uniform, meestal met een lange broek en een rashguard. Er zijn twee hoofdvarianten: de sportieve versie ( Luta Livre Esportiva) zonder stoten en trappen en de Luta Livre Vale Tudo versie, die lijkt op MMA en waarbij stoten en trappen wel zijn toegestaan. De stijl kreeg een enorme boost in 1940 na een grote clash tussen Tatu en George Gracie (BJJ) en opnieuw in 1968 toen zijn leerling Euclides Pereira won van Carlson Gracie. Het belangrijkste verschil met BJJ is het uniform; terwijl BJJ de kimono (GI) gebruikt, wordt in Luta Livre zonder vast uniform gevochten, wat is geëvolueerd naar het gebruik van een lange broek en een t-shirt of rashguard. Net als bij BJJ, heeft Luta Livre ook een banden systeem. Elke band in Luta Livre staat voor een hoger niveau van vaardigheid en ervaring. De vooruitgang wordt beoordeeld op basis van trainingsduur, technische bekwaamheid, competitie prestaties en toewijding aan de sport. De regels voor wedstrijden verschillen ook, vooral bij NO-GI of grappling wedstrijden, waar meer klemmen zijn toegestaan. Dit maakt de sport complexer omdat er op meer details moet worden gelet, zoals de positie van voeten en handen. In BJJ-wedstrijden zijn de meeste been- en enkel klemmen niet toegestaan, maar in grappling wel.

Hybride vechtsport stijlen 

Mixed Martial Arts (MMA) 

Het woord zegt het eigenlijk al, Mixed Martial Arts (MMA) is een samenvoeging van verschillende soorten vechtstijlen. Het combineert diverse technieken en stijlen, zoals stoten, trappen, grappling en grondgevechten. Het omvat elementen van boksen, kickboksen, worstelen, Brazilian jiu-jitsu en andere vechtsporten. In MMA-wedstrijden kan er zowel staand als op de grond worden gevochten, met het doel om de tegenstander te verslaan door knock-out, technische knock-out of punten. Hoewel de wortels van MMA veel verder teruggaan in de geschiedenis, kreeg het onder het grote publiek naamsbekendheid begin jaren negentig. Dit door de oprichting van de succesvolle organisatie UFC (Ultimate Fighting Championship). De UFC is de grootste organisatie voor Mixed Martial Arts (MMA) ter wereld en organiseert wedstrijden tussen topvechters in diverse gewichtsklassen. De UFC staat bekend om het hoge competitieniveau en het uitgebreide mediabereik. De populariteit van MMA is de laatste jaren wereldwijd toegenomen, met een groeiend aantal sportscholen, clubs en organisaties die MMA-training en -competities aanbieden. De Verenigde Staten is koploper, met wel duizenden MMA scholen en clubs. 

Shootfighting 

Shootfighting is een van oorsprong Japanse vechtsport en zelfverdediging systeem dat verschillende elementen van vechtsporten en worstelen combineert. De naam Shoofighting, bestaat uit "shoot," wat verwijst naar directe aanvallen en takedowns, en "fighting," wat de vechtsport zelf aanduidt. De naam benadrukt de effectieve aard van de technieken. De vechtsport werd in de jaren 80 ontwikkeld door Japanse vechtsporters. De term "shootfighting" ontstond al eerder in de jaren '70 toen Karl Gotch Japanse worstelaars catch wrestling technieken leerden. In 1976 organiseerde Antonio Inoki een wedstrijd tegen Muhammad Ali wat uitmondde in een echte 'vechtwedstrijd', wat de interesse in effectieve technieken vergrootte. Dit leidde tot de oprichting van shoot wrestling en de ontwikkeling van pure "shoot" organisaties zoals Shooto en Pancrase in de jaren '90.

Shootfighting is een mengeling van technieken uit judo, worstelen, en Muay Thai, evenals elementen van traditionele vechtsporten zoals karate. Je kunt het dan ook een hybride vechtsport noemen met regels die minder uitgebreid zijn dan die van Mixed Martial Arts. Professionele wedstrijden zijn voor zwaargewichten (90 kilo of meer) en duren 30 minuten, terwijl amateurs tot 10 minuten vechten. In de ring mogen deelnemers trappen, knieën en ellebogen gebruiken, en kopstoten geven, maar geen stoten naar het hoofd. Gewrichtsklemmen en wurgingen zijn toegestaan. Wedstrijden worden gewonnen door een 10-tel knockdown, vijf keer neervallen, of opgave. Het vasthouden aan de touwen telt als 1/3 van een knockdown, en 15 keer vasthouden betekent verlies. Als de tijd om is, eindigt de wedstrijd in een gelijkspel. Via deze link vind je een filmpje waarbij Shootfighting wordt beoefend. 

Jeet Kune Do

Ontwikkeld door Bruce Lee in de jaren 60, richt zich op het combineren van de beste technieken uit verschillende vechtsporten. "Jeet Kune Do" betekent in het Kantonees letterlijk "de weg van de onderscheppende vuist". Bruce Lee ontwikkelde deze vechtkunst omdat hij vond dat traditionele vechtkunsten te onpraktisch waren. Jeet Kune Do is een niet-traditionele vechtsport en filosofie. Het richt zich op praktische, directe technieken uit diverse vechtsporten en legt de nadruk op efficiëntie, snelheid en effectiviteit. Jeet Kune Do moedigt beoefenaars aan om technieken te kiezen die het beste passen bij hun persoonlijke behoeften, zonder gebonden te zijn aan vaste stijlen of vormen. Het doel is een flexibele en aanpasbare vechtstijl die gericht is op het snel en effectief neutraliseren van een tegenstander.

Bekende uitspraken van Bruce Lee, in relatie tot Jeet Kune Do zijn: “Empty your mind. Be formless, shapeless like water.” En: “Now, you put water into cup, it becomes a cup; put it into a teapot, it becomes a teapot. Now, water can flow, or crash.” En tot slot, misschien wel de meest bekende: “Be water my friend.” Het gaat om de filosofie, dat jij je moet kunnen aanpassen aan de omstandigheden, geen weerstand bieden, maar één wordt met jezelf en de ‘tegenstander’. Maar het gaat ook over de verinnerlijking, over de ‘tegenstander’ in jezelf, waar je mee in verzoening moet komen. Over het oefenen in het ‘nu’ aanwezig te zijn. Deze filosofie resoneert met de kernwaarden van Warrior Code, waarbij de P in het woord R.E.S.P.E.C.T. , staat voor Presence. Vertaald is dit aanwezigheid. Aanwezigheid in het moment van lichaam en geest. Bruce Lee heeft een blijvende impact gehad met zijn ontwikkelde vechtsport op miljoenen beoefenaars. 

Traditionele en Wapen-gebaseerde vechtsporten 

Kendo 

Kendō, oftewel “De Weg van het Zwaard” (ken=zwaard, do=weg), is een Japanse zwaardvechtkunst die in de 16e eeuw is ontstaan door verschillende technieken te verenigen. Kendo komt voort uit de samoerai-traditie en heeft raakvlakken met andere budo disciplines zoals aikido en judo. Het moderne kendo werd echter pas later in de tweede helft van de 20e eeuw ontwikkeld. Een beoefenaar van kendo wordt een kendoka genoemd. Kendo is een oefening in zelfdiscipline, in tegenstelling tot kenjutsu, dat een echte gevechtstechniek is. Kendo beoefenaars gebruiken bamboe zwaarden (shinai) en dragen beschermende kleding (bogu), bestaande uit een masker (men), borstbeschermer (do), handschoenen (kote) en een heupbeschermer (tare). De training richt zich op fysieke technieken en mentale discipline, met nadruk op precisie, snelheid en spirituele ontwikkeling. Wereldwijd worden wedstrijden gehouden waarbij punten worden gescoord door nauwkeurige en goed uitgevoerde aanvallen. 

Kenjutsu 

Een andere bekende traditionele Japanse zwaardvechtkunst is kenjutsu. Het woord "kenjutsu" betekent letterlijk "de kunst van het zwaard" (ken = zwaard, jutsu = kunst of techniek). Deze vechtkunst is ook ontwikkeld door de samoerai tijdens het feodale tijdperk van Japan. Het omvat een breed scala aan technieken en strategieën voor zowel offensief als defensief zwaardgebruik. Training in kenjutsu varieert van kata (vooraf bepaalde vormen en bewegingen) tot sparren met houten zwaarden (bokken) of bamboe zwaarden (shinai). In tegenstelling tot kendo, dat zich richt op sportieve competitie en zelfdiscipline, legt kenjutsu meer nadruk op praktische en dodelijke technieken voor echte gevechtssituaties. Kenjutsu wordt nog steeds beoefend als traditionele krijgskunst en vormt een belangrijk onderdeel van het culturele erfgoed van Japan. Het dient ook als basis voor andere zwaardvechtkunsten zoals kendo en iaido.

Eskrima, Arnis & Kali 

Eskrima, Arnis, en Kali zijn traditionele Filippijnse vechtkunsten, bekend om hun gebruik van zowel wapens als ongewapende technieken. Hoewel de termen uitwisselbaar zijn, kunnen er regionale verschillen in terminologie bestaan. Deze krijgskunsten hebben zich ontwikkeld op de Filippijnen, beïnvloed door verschillende culturen. Zo werden ze zowel door vroegere krijgers als burgers gebruikt. Deze vechtkunsten richten zich op het gebruik van stokken, messen, en andere wapens, waarbij de training vaak begint met wapens. Daarnaast omvatten ze ongewapende technieken zoals stoten, trappen, klemmen, en worpen, en combineren ze trap- en grapplingtechnieken. Naast deze aanvalstechnieken, zijn Eskrima, Arnis, en Kali, praktische manieren om jezelf te verdedigen. Deze stromingen leggen de nadruk op snelheid, precisie, en aanpassingsvermogen. Wereldwijd zijn ze populair door hun effectiviteit en de invloed van Filipijnse martial artists in films en martial arts gemeenschappen. 

Interne vechtsporten 

Tai Chi Chuan 

De term "Tai Chi Chuan" betekent letterlijk "ultieme uiterste vuist" en combineert zowel fysieke als spirituele aspecten van zelfverdediging en gezondheid. Tai Chi Chuan staat erom bekend dat het ook vaak in parken wordt gegeven. Groepen of individuen oefenen dan de langzame, vloeiende bewegingen die balans, flexibiliteit en coördinatie verbeteren. De vechtkunst is wereldwijd populair bij jong en oud vanwege de mentale en fysieke voordelen die de beoefening ervan biedt. Het is als een bewegende meditatie, met een focus op ademhaling en bewustzijn. Naast dat het een ideale manier is om aan lichaamsbeweging te doen, bevordert het de ontspanning en levensenergie (Qi). Naast het innerlijke en meditatieve aspect van Tai Chi, bevat de vechtkunst toch ook nog zelfverdedigingstechnieken die gebaseerd zijn op het neutraliseren van de kracht van de tegenstander. Kortom, Tai Chi is dan ook de ideale toegankelijke vechtkunst die je je hele leven kan beoefenen. 

Bagua Zhang 

Bagua Zhang is ontwikkeld in de 19e eeuw door Dong Haichuan. Hij zou in het begin van de 19e eeuw van taoïstische en boeddhistische meesters in de bergen van het platteland van China hebben geleerd. Zij zouden hem onderricht hebben met kennis over onder andere de I Ching. Bagua, dat “acht richtingen" betekent, is namelijk geïnspireerd op de acht trigrammen van het I Ching. De I Ching is een duizenden jaren oude Chinees orakel dat gebaseerd is op de gedachte dat alles continu in beweging is en niets hetzelfde blijft. Deze wetmatigheid geldt ook voor Bagua. De stijl omvat cirkelvormige looptraining en spiraalvormige technieken, gericht op het ontwikkelen van interne energie (Qi) en mentale focus. Maar de cirkel en spiraalvormige bewegingen stelt de beoefenaars ook in staat om tijdens de beweging aan te vallen of te verdedigen. Bagua Zhang bevordert flexibiliteit, aanpassingsvermogen en snelle reacties. Het wordt beoefend voor zowel zelfverdediging als gezondheidsvoordelen.

Xingyi Quan 

Xingyi Quan is een Chinese interne vechtkunst. "Xingyi" betekent letterlijk "vorm en intentie" (waarbij "xing" voor vorm staat en "yi" voor intentie). Het kan ook worden opgevat dat je eerst een ‘wils vuist’ moet vormen. De intentie bepaalt namelijk de kracht van de handeling. Het is lastig te bepalen wie aan de oorsprong van Xingyi Quan staat. Veel van wat we weten over de oorsprong van Xingyi Quan is gebaseerd op mondelinge overlevering en geschriften van latere beoefenaars. De krijgskunst wordt door duizenden mensen beoefend en staat bekend om zijn directe en krachtige aanvallen, met rechtlijnige bewegingen en snelle, explosieve technieken, in tegenstelling tot de cirkelvormige bewegingen van Bagua Zhang of de vloeiende bewegingen van Tai Chi Chuan. De stijl omvat 12 basistechnieken, de "12 Diagrams" of "12 Animal Forms," geïnspireerd door dieren zoals de tijger en kraanvogel, en zijn ontworpen om kracht en dynamiek te ontwikkelen. De training bestaat onder andere uit een vorm training (kata), waarbij een gestructureerde reeks van bewegingen en technieken wordt beoefend als een partnertraining. De trainingen zijn gericht op het verbeteren van kracht, snelheid en precisie. De ademhaling speelt, zoals in iedere krijgskunst, ook bij Xingyi Quan een fundamentele rol bij de integratie en uitoefening van de vechtkunst. Xingyi Quan wordt gewaardeerd om zijn praktische toepassingen voor zelfverdediging, met de nadruk op het snel en krachtig doorbreken van een tegenstanders verdediging. 

Zelfverdediging systemen 

Krav Maga 

“Krav Maga” betekent letterlijk "contact gevecht" in het Hebreeuws. Waarbij ‘Krav’ voor gevecht staat en ‘Maga’ voor contact. Krav Maga werd ontwikkeld door Imi Lichtenfeld (1910-1998), die het zelfverdedigingssysteem voor ongewapende strijd creëerde. Het is een vechtsysteem dat zich richt op directe, effectieve technieken voor zelfverdediging en veiligheid in confrontaties. Krav Maga staat bekend om de toepassing van eenvoudige en directe technieken die zijn ontworpen om snel en effectief een bedreiging te neutraliseren. Denk hierbij aan technieken die zijn bedoeld voor gebruik in realistische scenario's, zowel bij ongewapende als gewapende aanvallen. De beoefenaar van Krav Maga leert tijdens trainingen, scenario oefeningen en drills om reacties op verschillende aanvallen te verbeteren, met een focus op zowel fysieke technieken als mentale paraatheid. De essentie van Krav Maga is veiligheid en effectiviteit. Het systeem benadrukt zelfbescherming en het vermijden van gevaarlijke situaties, met technieken die gemakkelijk te leren en toe te passen zijn. De vechtkunst wordt dan ook wereldwijd door jong en oud beoefend en er zijn duizenden scholen waar je het kunt leren. 

Hapkido 

Hapkido is een vrij jong ontstane Koreaanse vechtkunst gericht op zelfverdediging, waarbij technieken uit verschillende disciplines worden gecombineerd. De naam "Hapkido" betekent "de weg van de harmonie met energie" en verwijst naar de filosofie van het gebruik van vloeiende, cirkelvormige bewegingen om de kracht van een aanvaller om te buigen. "Hap" (합/合) betekent harmonie van lichaam en geest, "Ki" (기/氣) staat voor innerlijke kracht, en "Do" (도/道) betekent de weg of wil om iets te bereiken. Er zijn verschillende stijlen van Hapkido, maar centraal staan in alle stijlen het gebruik van de cirkelvormige technieken en het maken van krachtige stoten en trappen. Verder leer je een breed scala aan andere technieken als: valbreken, drukpunt technieken, gewrichtsklemmen en worp en hefbomen om tegenstanders uit balans te brengen. Ook wordt er aandacht gegeven aan de gevorderde leerling om met wapens te kunnen vechten. Dit zijn tijdens de training verschillende houten stokken en zwaarden en zijn vooral bedoeld om de principes van Hapkido te leren begrijpen. Deze drie fundamentele principes zijn: none-resistance, waarbij de kracht van de tegenstander wordt omgeleid in plaats van er tegenin te gaan; het gebruik van circulaire bewegingen om kracht te neutraliseren; en vloeiendheid, oftewel het vermogen om soepel te reageren op aanvallen. Tijdens de training ligt de nadruk naast het leren van de beschreven technieken toe te kunnen passen in verschillende situaties, ook op ademhalingstechnieken, focus, en discipline. De filosofie benadrukt ethiek en verantwoordelijkheid, waarbij geweld alleen als laatste redmiddel wordt gebruikt. Hapkido bevordert zowel fysieke als mentale discipline en is geschikt voor alle leeftijden en vaardigheidsniveaus. 

Culturele en performance vechtsporten 

Capoeira 

Capoeira is een Braziliaanse vechtkunst die dans, acrobatiek en muziek combineert, en is als een spel zonder winnaars of verliezers. Het vindt zijn oorsprong in de spelen en rituelen van (West-)Afrikaanse volkeren, die deze tijdens de slavernij naar Brazilië brachten en verder ontwikkelden. In de 16e eeuw diende capoeira als een vorm van zelfverdediging en culturele expressie voor veel Braziliaanse Afrikanen. Capoeira blijft zich ontwikkelen zonder centrale organisatie. "Capoeira Contemporânea" is een nieuwe stijl die voortkomt uit de capoeira regional van Mestre Bimba, met variaties zoals capoeira angola, benguela, en regional. Capoeira Angola-scholen zien de "Contemporânea"-scholen vaak als minder authentiek. Capoeira bevat bewegingen zoals de Ginga, een basisbeweging voor flexibiliteit in aanvallen en verdediging. Trappen worden acrobatisch uitgevoerd, en flips, sprongen, en draaien dragen bij aan de sierlijke en onvoorspelbare aard van de kunst. Muziek speelt een cruciale rol, met instrumenten zoals de berimbau, pandeiro, en atabaque, en Portugese liederen begeleiden de bewegingen en bepalen de sfeer in de capoeira-roda, de cirkel waarin capoeira wordt beoefend. Capoeira is meer dan een vechtkunst; het is een culturele traditie die respect, gemeenschap, en veerkracht benadrukt, en combineert zelfexpressie, spel, en strategie, waardoor sociale interactie wordt bevorderd. 

Wushu 

Wushu is een Chinese krijgskunst die bekend staat om zijn spectaculaire bewegingen en stunts, en bevat zowel traditionele als moderne elementen. De naam betekent letterlijk "krijgskunst," waarbij "wǔ" voor "strijd" en "shù" voor "kunst" staat. Hoewel Kungfu vaak als synoniem voor Wushu wordt gebruikt, betekent Kung Fu "vaardigheid door hard werken." Tegenwoordig verwijst Wushu meestal naar de wedstrijdgerichte stijl, terwijl Kung Fu vaker de traditionele stijlen aanduidt. Traditionele Wushu omvat oude vechttechnieken en stijlen zoals Shaolin en Wudang, die gericht zijn op zelfverdediging en discipline. Moderne Wushu, ontwikkeld voor sport en wedstrijden, legt de nadruk op technische perfectie en acrobatiek. Dit omvat Taolu (vormen) en San Shou (free contact). Wushu kent zowel interne stijlen, zoals Tai Chi, die zich richten op zachte bewegingen en interne kracht, als externe stijlen, zoals Shaolin, die krachtige, explosieve bewegingen benadrukken. Hoewel Wushu nog niet als olympische sport is erkend, wordt het door het Internationaal Olympisch Comité ondersteund en wordt het vaak beoefend in competitie en demonstraties, met een sterke nadruk op culturele en filosofische waarden zoals respect en discipline.

Vind hier jouw vechtsportschool! 

Op de website van Warrior Code vind je een overzicht van verschillende soorten martial arts gyms. Martial arts zijn niet alleen fysieke disciplines, maar ook een middel om persoonlijke groei, mentale discipline, en culturele verbinding te bevorderen. Of het nu gaat om zelfverdediging, competitie, of recreatie, vechtkunsten bieden een rijke en diverse wereld om te verkennen en te beoefenen. Vind nu de vechtsportschool die bij jou past.