"Iedere paar dagen hebben we met meerdere raketinslagen te maken."

Dit zijn niet de woorden van een of andere legercommandant diep in de Donbass (Oosten van Okraïne), maar van de in Odessa geboren, parttime sportjournalist en kickboxing liefhebber Ruslan Navshyrvanov.

Het is een ontnuchterende ervaring om van Ruslan te horen hoe hij in de huidige oorlogstijd het grootste deel van zijn tijd besteedt aan de bescherming en het behoud van zijn stad. Met name tegen de achtergrond van beelden die eerde opdoken deze week waarop het opruimen van landmijnen op het strand in Odessa heel duidelijk te zien was. Het is een realiteit die we bij wijze van spreken alleen kennen van tv. Maar voor Ruslan maakt het deel uit van het dagelijks leven sinds die beruchte datum, 24 februari, de dag dat het Russische leger Oekraïne aan viel.

Ruslan heeft, net als veel andere Oekraïners, direct en indirect het moedige voorbeeld gevolgd van de gebroeders Klitschko en andere bekende Oekraïense vechtsporters om mee te doen aan de strijd ter bescherming van hun land. Sommigen door een wapen op te pakken, anderen, zoals Ruslan, door een sleutelrol te spelen in de logistiek. Hoewel zijn ex-vrouw en kind al gelukkig voor de oorlog echt uitbrak een veilig onderkomen hadden kunnen vinden in Warschau, heeft Ruslan zelf besloten om in Odessa te blijven waar hij nog steeds woont op de 17e verdieping van een gebouw op steenworp afstand van de Zwarte zee. Hij kijkt uit op de haven van Odessa, de plek die normaal gesproken één van de belangrijkste levensaders van de stad vormt, en letterlijk de poort naar de rest van de wereld is, maar die sinds het uitbreken van de oorlog gesloten is. Hoewel Ruslan ziet dat de mensen uit Odessa hun leven zo normaal mogelijk proberen te leiden, lijkt elke hoop op een snel einde van dit conflict vervlogen.

Hoewel Ruslan sterk betrokken is bij de logistiek als het aankomt op de bescherming van de stad, beschouwt hij het als een van zijn belangrijkste taken om ervoor te zorgen dat de internationale aandacht voor Oekraïne niet afzwakt. Blijkbaar is de berichtgeving over Oekraïne met meer dan 20% afgenomen sinds het uitbreken van de oorlog en het is van essentieel belang dat dit letterlijk en figuurlijk bij iedereen buiten Oekraïne op de voorpagina blijft staan. Omgekeerd komt de oorlog onderhand aan bod in elk deel van het Oekraïense nieuws, inclusief sport.

Vechten voor je land

Een van de eerste beelden die in de Westerse media terechtkwamen nadat de oorlog uitbrak waren die van de gebroeders Klitschko die zowel letterlijk als figuurlijk de wapens oppakten voor hun land om de strijd naar de verdediging te leiden. Wat is er krachtiger dan het beeld van de voormalige wereldkampioenen zwaargewicht boksen te zien opstaan om te vechten voor zijn land? Het gaf de bevolking zonder meer een extra impuls om bij te springen in de verdediging.

Ruslan vertelt Warrior Code hoe dit moment werd ervaren in Oekraïne:

“Natuurlijk zijn zij [de gebroeders Klitschko, red.] een zeer belangrijk onderdeel van het gezicht van dit land. Ze staan in de publieke belangstelling en hebben ook publiekelijk verklaard dat ze het land zullen verdedigen. Wladimir Klitschko, wiens oudere broer Vitaly nu de burgemeester van Kiev is, was de eerste die, zelfs vóór de oorlog en in de nasleep van de annexatie van de Krim in 2014, publiekelijk zijn steun aan de nationale zaak betuigde.

Andere professionele vechters zoals Vasyl Lamachanko en Oleksandr Usyk, die voor de oorlog een meer genuanceerde mening hadden over Rusland, omdat ze vrienden over de grens hadden en niet 'bij politiek betrokken wilden raken', waren er als de kippen bij om hun steun te betuigen toen de gevechten uitbraken. Zij sloten zich aan bij een van de milities en riepen alle mannen op om naar voren te komen en het land te helpen beschermen."

Een ander noemenswaardig voorbeeld is Yaroslav Amosov, de Oekraïense MMA-vechter die uitkomt voor Bellator. Hij heeft een huis in Irpin, de stad net buiten Kiev waar hoogstwaarschijnlijk oorlogsmisdaden zijn gepleegd. Toen de Russen de stad binnenvielen zijn zij doelbewust zijn huis zijn ingegaan om zijn kampioenschap belt te zoeken. Gelukkig had Amosov hier goed op geanticipeerd en zorgde ervoor dat de riem relatief veilig bij zijn moeder ergens in de kast werd verborgen. Toen de Oekraïners de stad eenmaal had terugveroverd en de Russen waren verjaagd deelde Amosov een video van hemzelf terwijl hij de riem tevoorschijn haalde.

Boycots van Russische sportatleten

Er is hier een bredere trend gaande. Veel Oekraïense atleten hebben ofwel hun loopbaan gepauzeerd om voor hun land te vechten of, in zekere zin, op hun pensioen teruggekomen om ook mee te doen.

Is het raar dat sommige Russische atleten nog steeds kunnen deelnemen aan hun respectieve internationale competities alsof er niets is gebeurd? Zouden sportfederaties op dit moment Russische spelers moeten weren? Er is nog geen breedgedragen consensus hierover en Ruslan zegt dat dit tot enkele uitdagende momenten heeft geleid.

Nikita Krylov, een mixed martial artist uit Oost-Oekraïne, wilde bijvoorbeeld vechten onder de separatistische vlag van Donbass, maar kreeg te horen dat hij dit alleen onder de Oekraïense kon doen, aangezien hij daar oorspronkelijk vandaan komt. De Russen waren er snel bij om hem in te lijven.

Ruslan: “Ja, op dit punt ben ik het volledig eens met Wladimir Klitschko die heeft opgeroepen om alle Russische atleten te weren van internationale sportcompetities totdat de oorlog op zijn minst is afgelopen. Er mag geen onduidelijkheid zijn. Een uitzondering zou zijn als een Russische atleet publiekelijk zou verklaren dat hij of zij het niet eens is met de oorlog, zodat voorkomen kan worden dat de atleet niet als symbool kan worden gebruikt van van een sterk zegevierend Rusland.

Het gaat er niet om dat ik Russische atleten wil weren alleen maar omdat ze Russisch zijn. Het probleem ligt in het feit dat de Russische en Sovjetregeringen altijd sport hebben gebruikt om een beeld te creëren van de Russische atleet die sterker is en zegeviert over anderen.

De enige competitie in mijn gedachten die Russische atleten nog steeds toelaat is de UFC. Eigenlijk zou nu perfect moment moeten zijn om alle Russische atleten de toegang te ontzeggen omdat er op dit moment geen enkele Rus is die mee strijdt om de titel. Qua media aandacht zouden ze op dit moment niet veel te verliezen hebben."

Op de vraag of dit volgens Ruslan te maken heeft met een gebrek aan betrokkenheid van de kant van de UFC, en/of ze het niets vinden, antwoord hij: "Ik weet het niet, maar je kunt niet naïef zijn over de belangen die meespelen. Voormalig UFC lichtgewicht kampioen en de in Rusland geboren Khabib Nurmagomeddov stond bekend om zijn zakelijke relaties met Dana White, de president van de UFC. Op zijn beurt is het ook publiekelijk bekend dat Khabib warme relaties onderhield met de Russische president. Hij werd bij talloze gelegenheden uitgenodigd in het Kremlin en werd door de heer Poetin persoonlijk gefeliciteerd met de overwinningen die hij had behaald."

Sport als geopolitiek instrument

Wat misschien nog pijnlijker is is dat Ramzan Kadyrov, de door Poetin aangestelde de facto heerser van de Tsjetsjeense republiek en nu ook zichtbaar betrokken bij de oorlog in Oekraïne met zijn privé leger, ook talrijke atleten ontving in zijn paleis in Grozny. Hier werden zij dan geëerd voor hun prestaties en gekleed in traditionele Tsjetsjeense kleding om de PR-opdracht als het ware te voltooien.

Ruslan: “Deze momenten van verheerlijking door de president en Kadyrov kunnen niet los worden gezien van het besluit van internationale sportorganisaties om de spreekwoordelijke Russische vlag in het stadion te verbieden. Ze willen koste wat kost voorkomen dat Russische atleten een pion worden in de geopolitiek."

Wat duidelijk wordt, is dat terwijl de fysieke strijd in Oekraïne plaatsvindt en het land er bij de Europese Unie en de NAVO op aandringt om hun soms dubbelzinnige communicatie ten aanzien van Oekraïne opzij te zetten en als één front te fungeren, sport voor regeringen een ongelooflijk instrument is gebleven om zich te verenigen voor de nationale zaak. Of dat nu, zoals in Oekraïne, een onopzettelijke maar zeer welkome uitkomst van het uitbreken van de oorlog is, de Russische regering gebruikt nog steeds haar internationale en Olympische atleten om een ​​groot deel van hun PR te doen.

Hoewel Warrior Code vanaf de zijlijn verslag zou uitbrengen en politiek neutraal is, is het duidelijk dat de huidige situatie buitengewone maatregelen vereist. Om ons steentje bij te dragen in het helpen van Ruslan om Oekraïne op de voorpagina's te houden en de stad Odessa staande te houden, delen we hieronder informatie over een goed doel. We zouden lezers graag willen aanmoedigen te overwegen een donatie te doen. Het geld dat wordt ingezameld wordt gebruikt om helmen en andere onderdelen aan te schaffen.

Naam goed doel: Marine Corps at Mikolaiv frontier

Donaties via Paypal: verbanova.t@gmail.com

@TanyaBondarenko

Donaties via de bank in EURO:

IBAN: LT91 3250 0312 8779 0848 | BIC/SWIFT: REVOLT21

Referentie: #revtag