Hoe behoud je als je jonge wereldkampioen je motivatie om door te blijven gaan in de sport terwijl je eigenlijk al alles hebt bereikt? Er gaat misschien een bepaalde arrogantie uit van die vraag maar hij is eerder filosofisch, existentieel, dan dat je je oprecht stukken beter dan competitie voelt. 

Het is één van de vele vragen die Donovan Wisse, 25 jaar oud, voor zichzelf moet gaan beantwoorden in de komende jaren. Wisse is sinds september 2021 de wereldkampioen in het middengewicht kickboksen en staat op het punt om op 20 Augustus op Glory 81 voor het eerst zijn wereldtitel te verdedigen tegen de Portugees Juri de Sousa. Als hij dat succesvol doet, wat volgt daarna? 

Warrior Code had in de aanloop naar zijn eerste titelverdediging de mogelijkheid om met Donovan te spreken over hoe hij terugkijkt op het moment dat hij voor het eerst de kampioens belt om kreeg, maar ook zijn rol als ambassadeur voor het land Suriname waar hij steeds meer in lijkt te groeien. Inderdaad, Donovan woont sinds begin 2020 weer fulltime in Suriname nadat hij een periode van drie jaar in Nederland had doorgebracht.

Zijn succes is ook niet onopgemerkt gebleven bij de Surinaamse overheid die Donovan graag bijstaat in de aanloop naar – en na afloop van – het gevecht om er publicitair het meeste uit te halen. Het doel? Hemzelf en indirect het land verder internationaal op de kaart te zetten. De kickboxer is wat dat betreft goud waard voor zijn land omdat hij niet alleen internationaal een belangrijke rol vervult ten aanzien van de promotie van Suriname, maar ook omdat Donovan binnen de grenzen steeds meer een voorbeeldrol lijkt te krijgen.

Donovan runt sinds een aantal jaren met zijn vader een eigen gym. Een sportschool die eerst te vinden was in een of andere loods buiten de hoofdstad maar om praktische redenen toch naar de stad is verhuisd. In deze sportschool traint Donovan de volgende generatie vechters en probeert die van de juiste professionele begeleiding te voorzien. 

Het gevoel van trots dat het bij Donovan opwekt is duidelijk als je met hem spreekt over zijn ervaringen in zijn sportschool en het lesgeven aan de kinderen.  Hij beschrijft zichzelf als soms iets te emotioneel, iets te ongeduldig, en ook een trainer die boos kan worden maar het altijd het beste met de kinderen voor heeft en ze op een positieve manier naar een hoger niveau wil tillen. “Het gaat erom dat ik die kinderen wil leren dat als je in iets gelooft je het ook daadwerkelijk kan bereiken. Als ik bij wijze van spreken in de ring sta en denk: ik wil dat deze links-rechts combinatie lukt en ik geloof er ook in, dan lukt me dat ook. Het maakt niet uit, en dit is misschien een metafoor voor het leven, welke beslissing je neemt als je maar achter de beslissing staat die je wel neemt. Twijfel niet aan jezelf.”

Vooral die laatste zin lijkt hout te snijden bij Donovan zelf. De kickboxer heeft min of meer de volledige pandemie in Suriname doorgebracht en verteld over hoe hij de periode als jonge professional heeft beleefd: “Excuse my French, maar als ik het in een woord mag samenvatten was het kort gezegd een k*t tijd. Het was een tijd waar teleurstelling en afzeggingen elkaar continu op volgden en het eigenlijk een reeks aaneengeregen teleurstellingen en negatieve gebeurtenissen werd.”

Met die teleurstellingen kwam af en toe ook die vraag op: “Waar ben ik op dit moment voor aan het trainen en komt hier een einde aan?” Toen het jaar 2021 eindelijk op de deur klopte voelde het voor Donovan alsof er een nieuwe frisse wind opstak die positiviteit met zich meegebracht. Een gevoel dat in het jaar 2021 misschien wel een iets speciaals te wachten zou kunnen staan. Inderdaad, het geloof dat Donovan de volgende stap in zijn carrière kon maken en de alle puzzelstukjes op hun plek terecht zouden komen bleef hangen. Donovan kreeg uiteindelijk de mogelijkheid om in September dat jaar voor het eerst voor de wereldtitel te vechten en deed dat met verve. Hij versloeg TKTK en legde daarmee voor het eerst zijn leven, op zijn 24ste, beslag op de wereldtitel. 

Je zou misschien verwachten dat ieder persoon die op die leeftijd een wereldtitel wint vroeg of laat sterallures krijgt of naast zijn schoenen kan gaan lopen. Maar, het lijkt juist of het bij Donovan het tegenovergestelde effect heeft gehad. Gevraagd of hij deze voorbereiding als titelhouder anders heeft gepakt geeft hij eigenlijk toe dat zijn trainingskamp langer dan normaal is geweest om zichzelf de tijd te geven goed in het ritme te komen en niet gehaast de puntjes op de i hoeft te zetten. 

Dit wil overigens niet zeggen dat Donovan twijfelt aan de uitkomst van het gevecht: “Alhoewel mijn team en ik nog niet aan ons gameplan hebben gewerkt weet ik wel dat ik als winnaar uit de ring zal stappen op 20 Augustus. Ik denk alleen aan de overwinning, het maakt niet uit hoe die komt.”

Donovan wil graag de aankomende jaren zijn titel een aantal keren gaan verdedigen maar toch voel je een bepaalde rusteloosheid. Een gevoel dat op zo’n jonge leeftijd al zoveel is bereikt en hoe behoudt je dan de motivatie voor ongeveer 15 jaar op het hoogste niveau? 

Hij maakt het meer dan duidelijk dat kickboksen nog steeds zijn eerste liefde is maar hij heeft natuurlijk ook gezien dat jongens zoals Jason Wilnis en Israel Adesanya, die ook in het kickboksen zijn begonnen, de overstap hebben gemaakt naar het uiteindelijk lucratieve MMA en daar ook succes behalen. 

Ook Donovan sluit het niet uit dat hij op een gegeven moment dezelfde stap maakt. Hij zegt dat ie dit laat afhangen van of hij de juiste tegenstanders kan vinden in het kickboksen wat, en dat valt niet te ontkennen, natuurlijk een rekbaar begrip is. Het bekende gezegde luid: bloed kruipt waar het niet gaan kan dus we moeten niet verbaasd zijn als Donovan misschien wel eerder dan verwacht de overstap aankondigt.