Als er ooit twijfel bestond over of Nederlanders van nature nou of wel niet nuchtere personen zouden zijn, dan stel ik jullie bij deze voor aan Julie Beurskens. Kersvers regerend Europees kampioen in judo bij de junioren maar nog steeds de nuchterheid zelve. Ze gaat dit jaar in September haar titel verdedigen voor eigen publiek want Nederland heeft de eer om de volgende editie van het EK judo te organiseren in Den Haag. 

Warrior Code kreeg de mogelijk om vorige week uitgebreid met Julie te spreken nadat ze net terug was gekomen van een trainingsstage in Spanje. Iets dat de Nederlandse judo bond een aantal keer per jaar doet voor hun judokas met het doel ze bloot te stellen aan andere trainingservaringen en technieken. Op hun beurt nodigt de Nederlandse judo bond de wereld ook op Papendal, waar de judo bond gevestigd is, uit om met de Nederlanders te komen meetrainen. Het is voor Julie ook een moment om met haar mede judo'ers er even tussenuit te gaan en nieuwe inspiratie op te doen. Wat ook hielp was dat de eindbestemming Valencia was en dus zeer fijne afwisseling van het grijze Nederland. 

Hoe is het om met andere nationaliteiten mee te kunnen trainen? 

“Op Papendal wordt op de training niks aan het toeval overgelaten. Terwijl in Spanje denk ik het Mediterraanse temperament misschien duidelijker te zien is: meer improviseren en meer afwisseling. Ook is er beduidend meer aandacht is voor het grond judo, iets dat ze in Nederland ook graag meer zou willen terug zien op de trainingen.”

Het jaar 2023 is aangebroken, het jaar van de titelverdediging. Hoe zien de maanden tussen nu en September er voor jou uit? 

“Ik heb nog een aantal trainingsstages maar bovenal gaat het om uren maken. Ik zal meedoen aan een aantal junior cups waar je je ook voor de grote toernooien moet en kan kwalificeren. Het zijn ook goede momenten om je tegenstanders in actie te zien zodat je weet hoe jij ervoor staat.”

Hoe kijkt je terug op die prestatie?

“Met een super gevoel natuurlijk. Ik ging met geen verwachtingen dat toernooi in en om dan met de hoofdprijs te vertrekken is waanzinnig. Wat het nog specialer voor mij maakt is dat ik op mijn weg naar de Europese titel de huidige wereldkampioene wist te verslaan. Het is voor mij een bevestiging dat ik klaar ben om met de wereldtop mee te gaan draaien.”

Neem ons mee terug naar het toernooi. Wat was het moment waarop je echt in de titel begon te geloven? 

“Ik ben de eerste twee partijen normaal door gekomen. Toen moest ik in de kwartfinale tegen de wereldkampioen, dat is dus best wel vroeg in de loting, en wist; het was erop of eronder. Toen won ik van haar en toen dacht wel even van: okay, als ik van haar kan winnen, wat zit er dan nog meer in het vat?”

Dat optimisme moet ook met de enige zenuwen komen. Wat doe je om die onder controle te houden? 

“Ik kan mijn zenuwen redelijk goed onderdrukken en ik weet dat ook dat ik beter presteer als ik net dat beetje gespannen ben. Dan ben ik scherp. Neem het plan in me hoofd door en kan met vertrouwen de wedstrijd in.”

Zijn er specifieke rituelen die je doorloopt voor de wedstrijd? 

“Niet echt, alleen dat ik bewust geen muziek probeer te luisteren. Dat komt in me hoofd te zitten en zit mijn concentratie dan eigenlijk alleen maar in de weg. Wat ik wel bewust doe is als ik de mat opstap is dat ik me voeten heel bewust de mat in stamp. Echt een moment om één te worden met de mat en het moment waarop ik me afsluit van alles dat zich om mij heen afspeelt.” 

Zijn er dan buiten judo nog andere sporten waar je je mee bezig houdt?

"Ik doe een HBO studie en heb los daarvan veel hobbies, anders zou ik gek worden. Denk aan klimmen, trampoline springen, freerunnen, mountainbiken. Allemaal dingen die ik leuk vind om te doen als ik er tijd voor heb. Ik heb wel meditatie geprobeerd maar dat was eigenlijk niet heel serieus. Wel krijgen we veel begeleiding en toegang tot workshops die gaan over spanning, voeding, enz." 

Dat zijn niet de meest risicoloze hobbies. Hoe kijken je coaches hier tegen aan?

"Ze zijn zeker meer geïnteresseerd geraakt in het soort risico's dat ik neem sinds ik intern zit op Papendal. Hiervoor deed ik waarschijnlijk allemaal dingen waar mijn coaches wakker van hadden kunnen liggen! Nu doe ik iets voorzichtiger. Bijvoorbeeld, als ik ga mountainbiken ga ik iets zachter de bochten door. Ik denk als je de kans krijgt je ook met andere sporten bezig te houden dat goed is voor je geestelijke gezondheid en ook je algemene motoriek. Freerunnen heeft me bijvoorbeeld geleerd rustig te kunnen blijven nadenken als ik midden in de lucht hang, dit helpt me bijvoorbeeld in het judo bij het omver proberen te werpen van mijn tegenstander. Mijn coördinatie is stukken beter."

Nog even terug naar je titel verdediging zometeen in september voor eigen publiek. Hoe speciaal is dat?

“Heel speciaal natuurlijk om dat op eigen bodem te mogen doen, vooral omdat er zo veel publiek bij zal zijn. Extra motivatie en extra sfeer.” 

Is dat anders dan normaal?

“Eerlijk is de eerlijk, de bekendheid van judo is op dit moment matig in Nederland. Er gaat veel meer aandacht naar mma en kickboksen bijvoorbeeld. Natuurlijk zou ik graag zien dat meer mensen zich in judo gaan interesseren. Niet omdat we dan meer mensen bij wedstrijden zullen hebben maar omdat dat over de gehele breedte het niveau van de sport ten goede zal komen. Het verschil was duidelijk toen we op trainingsstage waren in Frankrijk bijvoorbeeld.”

Vooruitkijkend, wat is het einddoel waar Julie Beurskens naartoe werkt? Goud op de Olympische spelen?

“Ik ga me niet blindstaren op één ding. Dus om nu te zeggen dat goud op de olympische spelen mijn ultieme einddoel is is niet waar. Er is zoveel te bereiken binnen deze sport en ik denk dat het niet gezond is je hele carrière aan een specifiek doel op te hangen. Stel je voor dat je faalt? Wat dan? Het lijkt me in eerste instantie helemaal top om bij de senioren te gaan meedraaien en het daar hopelijk goed te doen. We zien dat wel wat er volgt. Als er medailles te halen zijn en success op de olympische spelen sta ik daar zeker voor open.”